Yokluğun kirli aynasından bakıyorum
Önemsiz hikayeleriz, biliyorum
İlerledikçe bir yalana doğru
Hiçliğimle birlikte, batıyorum
Kağıtlara yazılı olan silinmiş zaman
Ölmüş cümleler belkilerle kaybolan
Hayatı gizlenmiş sır, en hakiki bulgu;
Varlığıyla doğuşu hatırlatan
Kendim bir saman yangını
Yaygın inanışlarda kül olmuş insan anlayışı
Alemlere sığmayan bedenlerce zihnim
Kapalı kapılardan kimse duymaz acı haykırışı
Bitmiş olan sonsuzluğun ucundadır
Başlamakta olan hiçin yanında
Araftayım kimsesiz ve buhranda
Her yanım karanlık her yanım isyanda
Kaçınılmazı bekliyorum
Yavuz BELENDİR
Yorumlar
Yorum Gönder